Φαλιέρος, Μαρίνος

I

(Faliero ή Falier, Βενετία 1274 – 1355). Πολιτικός και δόγης της Βενετίας. Από αριστοκρατική οικογένεια και δόγης το 1354, ήρθε σε συνεννόηση με αντιπροσώπους των δημοκρατικών για vα αποκαταστήσει την προσωπική εξουσία του ως δόγης, την οποία είχε από καιρό περιορίσει η ολιγαρχία. Η συνωμοσία όμως, που επρόκειτο να εκδηλωθεί τη νύχτα της 15ης προς 16η Απριλίου 1355, αποκαλύφτηκε και ο Φ. κατηγορήθηκε για προδοσία και αποκεφαλίστηκε στο προαύλιο του ανακτόρου των δόγηδων, όπου μόλις πριν εννιά μήνες είχε ορκιστεί. Οι συνένοχοί του θανατώθηκαν επίσης.

«Η εκτέλεση του δόγη Μαρίνου Φαλιέρου», πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Ντελακρουά. (Συλλογή Ουάλας, Λονδίνο).

II

Ποιητής από την Κρήτη, η δράση του οποίου σημειώθηκε στα τέλη του 15ου αι. και στις αρχές του 16ου. Έγραψε τρία ποιήματα. Το ένα αποτελείται από 283 ανομοιοκατάληκτους δεκαπεντασύλλαβους στίχους και έχει ηθικοθρησκευτικό περιεχόμενο. Το δεύτερο τιτλοφορείται Ιστορία και όνειρο του ευγενέστατου άρχοντος κυρίου Μαρίνου Φαλιέρου και αποτελείται από 696 δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους. Σε αυτό περιγράφει ερωτικές σκηνές, που είδε ο ίδιος στον ύπνο του. Το τρίτο ποίημά του είναι όμοιο με το προηγούμενο ως προς το περιεχόμενο. Αποτελείται από 130 στίχους, οι τελευταίοι από τους οποίους αποτελούν παραινέσεις του ποιητή προς τους νέους να αγαπούν τον έρωτα. Η γλώσσα και των τριών ποιημάτων, τα οποία από λογοτεχνική άποψη δεν έχουν μεγάλη αξία, είναι η κρητική διάλεκτος.